WAT WE (WILLEN en GAAN) DOEN

Om te beginnen schrappen we een woord dat ons tegen staat, namelijk ''VERZORGINGSTEHUIS''. Dit woord staat juist voor ALLES wat we NIET willen. Wij noemen het bijna hetzelfde maar net even anders door de E weg te laten: VERZORGINGSTHUIS

Natuurlijk bieden we 24/7 de beste zorg maar in onze optiek bestaat die beste zorg juist uit het zelf laten doen van alles wat mogelijk is waar dat ook maar enigszins mogelijk is. Onze zorg zal zoveel mogelijk bestaan uit het zoveel mogelijk stimuleren en activeren van dat stukje eigen wil dat iedereen nog bezit.

Waar in het standaard Verzorgingstehuis alles voor iedereen gedaan wordt EN WAAR DUS DEGENE WAAR HET OM GAAT DUIDELIJK WORDT GEMAAKT DAT ZE SLECHTS IN AFWACHTING VAN HUN DOOD VEROORDEELD ZIJN OM HET ''UIT TE ZITTEN'' doen wij het gewoon anders.

Natuurlijk hebben we een kok in dienst maar waar mogelijk maken we gebruik van de ''moeders'' als het gaat om aardappelen schillen, groente wassen en dat soort zaken. Ook luisteren we naar de recepten die nog aanwezig zijn in hun herinneringen. Kortom, we betrekken iedereen zoveel mogelijk en waar mogelijk in de dagelijkse gang van zaken. 

Natuurlijk kopen we het voedsel in wanneer dat nodig is maar onze nadruk ligt op onze eigen moestuinen waar we met elkaar zorgen voor wortels, aardappels en wat al niet meer groeit. Juist dit soort activiteiten maakt herinneringen wakker en haalt het beste in iedereen naar boven. En naast de moestuinen vergeten we ook de bloemen niet uiteraard.

En uiteraard kijken we heel goed wie we een aardappelschilmesje in handen geven en of dat verantwoord is, maar ook mensen zonder dementie snijden weleens in hun vinger en daar hebben we vast wel een pleister voor.  Het zijn juist die handelingen die vroeger zo normaal waren die nooit vergeten worden en daar maken we graag dankbaar gebruik van.

En iemand die haar hele leven heeft gerookt haar ''peukie'' afpakken? Waarom? Omdat het ongezond is? Wij vinden het gezonder om iemand dat geluksmoment te laten ervaren en zorgen er voor dat het ''peukie'' en het borreltje gewoon ingepast worden in de dagelijkse patronen. Uiteraard wel met mate en veilig. Want de mensen over wie we het hebben die moeten al veel missen en zitten stuk voor stuk in de laatste fase van hun leven. Moeten we dan nog iemand het genot van dat ''peukie'' ontnemen omdat het ongezond is?

Alleen al dat laatste stukje zal zorgen voor sommige opgetrokken wenkbrauwen en goed bedoelde commentaren maar dat stukje geeft ook duidelijk aan dat de patienten met dementie er niet zijn om ons ''THUIS'' te vullen maar dat ons ''THUIS'' er is om die mensen zoveel mogelijk levensgenot te bezorgen in het waarschijnlijk laatste  traject van hun leven. 

Onze ''THUISEN'' zullen niet in de stedelijke regio's liggen dus de kans bestaat dat uw moeder misschien wel zo'n 100 kilometer verder in een THUIS zit.

Echter willen we bij al onze complexen die in een natuurlijke omgeving liggen standaard enkele caravans plaatsen waar u kunt verblijven als u eens wat dichterbij wilt zijn en uiteraard mag u altijd uw moeder een weekend of een weekje ophalen. Mits zij dat zelf ook wil uiteraard want in onze optiek gaat het NOOIT om wat U wilt maar over wat uw moeder wil.

Komt u op bezoek dan hebben we een kleine maar zeer effectieve regel om te voorkomen dat uw moeder in de war raakt. Wij geven u een sticker met de naam van uw moeder (klein geschreven - zodat ons personeel weet bij wie u hoort) en uw naam en hoedanigheid wat groter geschreven. Zoals JOOP - ZOON  of ANITA - SCHOONDOCHTER.

Zo nemen we de angst weg bij uw moeder dat ze u niet gaat herkennen (waar dat overigens geen garantie is dat ze u wel herkent, maar dat snapt u uiteraard zelf ook)

Als bezoeker bent u vrij om u te mengen in alles wat de ''moeders'' doen en heeft u zin in aardappelen schillen..... Be our guest, en mee-eten? Geen probleem als u het even vooraf meldt bij de receptie. Kinderen meenemen? Geen probleem mits u de kinderen die een leeftijd hebben waarop ze beseffen dat oma soms ''anders'' is vooraf uitlegd wat ze kunnen verwachten. Verder hebben kinderen juist een heel goede uitwerking op alle moeders.

Hoe huisvesten we de moeders en hoe is de verzorging geregeld?

Onze ''THUISEN'' komen altijd in natuurrijk gebied en iedere moeder krijgt een kamer gelijkvloers met meerdere ramen die zorgen voor een mooi en rustgevend uitzicht.

Ieder ''THUIS'' bestaat uit minimaal 8 paviljoens die alle 8 bestaan uit 4 ruime kamers voorzien van alles wat ook maar enigszins nodig is (of kan zijn). In ieder paviljoen van 4 kamers  is 1 kamer beschikbaar waar 24/7 twee verpleegsters wonen waarvan er altijd eentje ''dienst heeft'' om waar nodig in te grijpen waar dat in haar of zijn paviljoen nodig is.

Hoe we dat met die verpleegsters oplossen leest u verder HIER maar uiteraard hebben we daar ook lang en goed over nagedacht.

Iedereen die we in ons THUIS huisvesten wordt zoveel mogelijk en waar dat mogelijk is betrokken bij de dagelijkse gang van zaken. De zelfredzaamheid is een groot goed en alleen waar dat niet anders kan wordt geholpen.
Kan uw moeder bijvoorbeeld nog zelf douchen dan gaan we haar niet onze hulp opdringen want het zelf kunnen doen is voor haar op dat moment een ''overwinning''. Natuurlijk laten we uw moeder ook niet helemaal aan haar lot over in zo'n geval en tijden het douchen zal een van onze verpleegster even rustig op de bank een blaadje lezen en ingrijpen als dat moet. Het spreekt voor zich dat wanneer iets niet verantwoord zelf gedaan kan worden dat we dat ook niet doen. 

Ons motto: ''Kun je zelf je brood smeren? Waarom zouden wij dat dan voor je doen?''

De gemiddelde tijd dat mensen ''leven'' met dementie is ca. 8 jaar waarbij meestal de eerste 2 jaren de periode zijn waarin je als familielid iemand steeds iets verder af ziet takelen en nog hoopt dat het toch niet......

Daarna volgen gemiddeld ca 4 jaren waarin het leven nog mooi kan zijn en waar iemand ondanks de ziekte nog van het leven kan genieten en meestal zijn de laatste 2 jaren het ergst en de meeste patienten geven daar dan ook de wil om te leven op waardoor het einde meestal snel komt. Het ziekteproces in acht nemend durven we te stellen dat wij begrijpen wanneer mensen in een vroeg stadium besluiten om euthanasie te plegen als die periode is aangebroken en dat we daar ook waar nodig aan uw zijde staan en professionele hulp inschakelen.

We raden iedereen aan om over dit soort zaken te praten en waar nodig zaken vast te leggen op de juiste manier. Wat je ook kiest en waarvoor je ook kiest, zorg voor duidelijkheid want daar heeft iedereen baat bij.